ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Ανηφορίζοντας πριν μέρες τα έρημα σοκάκια του χωριού, το μάτι μου έπεσε στο μισογκρεμισμένο χωριάτικο φούρνο της γειτόνισσάς μου. Έμοιαζε με εκείνα τα ερειπωμένα αρχοντικά που το μόνο που τα δένει με το ένδοξο παρελθόν είναι το παράστημά τους. Στη μνήμη μου ήρθαν “ηρωικές” στιγμές με αγόρια και κορίτσια να γυροφέρνουν τη “Θεια” για να τους δώσει απ΄το ζεστό καρβέλι ή για να τσιμπήσουν καμιά πατάτα από το “σινί” που μέσα του καμάρωνε το ψητό αρνάκι. Θυμήθηκα πόσο εύκολο ήταν για τις παλιές νοικοκυρές ν΄ανοίξουν φύλλα και μέσα σε “μηδέν” χρόνο να ρίξουν στον ξυλόφουρνο της αυλής την τυρόπιτα ή τη λαχανόπιτα για να φιλέψουν τον ξαφνικό επισκέπτη. Μελαγχόλησα, θυμήθηκα και τη “θεια” που έφυγε στην αρχή του χειμώνα, συνέχισα το δρόμο μου. Τι να γίνει;H ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…